“Many people would rather die than think; in fact, most do.”                                                 Bertrand Russell

 

Persoonlijke ervaringen hebben mij mede gebracht tot nader literatuur onderzoek van factoren die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van kuddegedrag binnen massa’s, met gelijktijdig blijkbaar verlies van een deel van de individuele rationele vermogens.

De afgelopen anderhalf jaar stonden in het teken van COVID-19. Aanvankelijk waren velen bang om ernstig ziek te worden. Inspanningen waren erop gericht dit zoveel mogelijk te voorkomen en er bestond een grote maatschappelijke saamhorigheid in gedeelde inspanningen om dit doel te bereiken.

Naarmate de eerste schrik verminderde kwam er meer ruimte voor het kritisch bekijken van de aanpak van de crisis door de overheid. Deze aanpak betrof het inzetten van opvang en behandeling van met COVID-19 besmette personen en daarnaast maatregelen om de overdracht te trachten te beteugelen.

In deze schaduw van COVID-19 deed zich een aantal opmerkelijke en verontrustende verschijnselen voor.

*  werkende (vroeg-)behandelingen tegen COVID-19 werden verboden, overtredingen van dat verbod werden gesanctioneerd (boetes, ontslag) en deze sancties werden breed bekend gemaakt. Artsen voegden zich of  gingen ondergronds en verenigden zich, ook in supranationale verbanden.

* informatie over de rationale en successen van de gewraakte curatieve behandelingen van COVID-19 werd buiten de mainstream massa media (MSM)  gehouden en was slechts op de sociale media te vinden terwijl onjuist uitgevoerd onderzoek met negatieve resultaten breed werd uitgemeten.

* in de MSM werden daarentegen wel dag-in-dag-uit repetitief in alle programma’s  denkwijze en maatregelen van de overheid en haar instituties gepropageerd op een eveneens dagelijks onderhouden draaggolf van angst en dreiging.

* feiten en kritische beschouwingen van onafhankelijke wetenschappers, onderzoekers,  journalisten en oppositionele politici werden, evenals zijzelf, gediffameerd, geridiculiseerd dan wel zoveel mogelijk buiten het MSM-publiciteitscircuit  gehouden en dus genegeerd.

* openbare debatten met deskundige critici van het overheidsbeleid vonden in de MSM niet of nauwelijks plaats.

* een groot deel van de medische stand schaarde zich achter de overheidsaanpak ondanks feiten en onderzoeksresultaten die deze aanpak fundamenteel ter discussie stelden. Naast de sociale druk in de beroepsgroep om zich te voegen speelt daarbij ook een rol dat uitsluiting en ontslag dreig(d)en bij dissidentie.

* een groot deel van de burgers volgde kritiekloos de directieven van de overheid.

* de intelligentia, behoudens uitzonderingen, zweeg en volgde overheid en mainstream.

Ook onder hoogopgeleide vrienden en kennissen bleek dit (des-)informatie-virus te hebben huisgehouden. Als ik hen met de mainstream strijdige informatie toestuurde, reageerde men niet of verzocht mij om geen nadere informatie te sturen. Soms verwijzend naar de overheid  “die toch weet wat zij doet en die  het toch goed met ons voorheeft” of de informatie bij voorbaat ontkrachtend door diffamatie van bron of inhoud of met de wens verschoond te blijven van “rechtse paranoia”, zoals ik ook wel hoorde.

Omdat hun academische opleidingen en intellectuele beroepen mij anders hadden doen verwachten – namelijk een wetenschappelijke nieuwsgierigheid naar al die juist met het mainstream discours strijdige feiten en het op basis daarvan mogelijke verklaringen willen zoeken, willen begrijpen hoe de vele flagrante tegenstellingen naast elkaar kunnen bestaan en wat zij mogelijk betekenen – was ik verbaasd, geschokt en vervolgens ook kwaad en misprijzend over hun wegkijken en kennelijke bereidwillige, verblinde volgzaamheid.

Een volgzaamheid die vér gaat. Van verzetloze inlevering van grondwettelijke rechten inclusief het al of niet uit opportunisme laten schenden van de eigen lichamelijke integriteit door zich ‘vrijwillig’ te laten injecteren met risicovolle gentherapie die overigens besmetting en transmissie niet blijkt te verhinderen en waarvan de korte termijn schadelijke gevolgen inmiddels al ruim gedocumenteerd zijn. De gevolgen op langere termijn zijn nog in het geheel aan iedereen onbekend, omdat deze nog niet onderzocht hebben kúnnen worden.

Hun houding en die van velen riep ook gevoelens van machteloosheid bij mij op en angst.

Als velen en ook het zogenaamd weldenkende deel van de massa zich zo onbereikbaar maakt en zwijgt of, erger, mogelijke of ook evident misleidende informatie en gedragsregels van overheid en de betrokken industrieën overneemt en vrijwillig uitvoert dan valt te vrezen voor verdergaande rampzalige maatschappelijke ontwikkelingen in een klimaat van gecorrumpeerde politieke systemen waar checks & balances krachteloos en dus feitelijk vrijwel non-existent blijken te zijn.

Om te trachten antwoorden te vinden op de vragen: hoe is dit mogelijk,  waarom laten mensen dit gebeuren? waarom verzetten ze zich niet? ben ik naar verklaringen gaan zoeken op de volgende terreinen:

1 – massapsychologie, massamisleiding en -indoctrinatie ( existentiële angsten en massavorming incl. geïnduceerde agressie tegen nonconformisten (ook in propaganda van overheid en bedrijfsleven, bijv. besmettingsgevaar door on-geïnjecteerden)

2 – relevante psychische mechanismen in de omgang met (existentiële) angsten, zoals afweermechanismen en bijvoorbeeld cognitieve dissonantie reductie, conformisme, zoeken van groepssteun

3 – faciliterende, repeterende en uniformerende informatievoorziening door overheid en bedrijfsleven {waaronder ‘engineering of consent’, shaping, nudging, conditionering, digitalisering (QR-code, Coronapaspoort) en pluriforme ontmoediging van alle hiermee strijdige informatie.

4 – mogelijke alternatieve verklaringen voor het overheidsgedrag:  supranationale en andere politieke agenda’s, belangen van het bedrijfsleven, digitalisering, surveillance, sociaal krediet systeem, persoonlijk gewin van politici (macht, carrière,  financieel).

Het resultaat heb ik samengevat op deze site. Met de bedoeling om de lezers nieuwsgierig te maken en te prikkelen om zelf verder te onderzoeken, buiten de gebruikelijke publieke kanalen, achter het officiële narratief. Indien dat lukt dan is de opzet van deze site geslaagd.