In mei 2013 publiceerde een groep klimaatwetenschappers onder leiding van John Cook een inmiddels klassiek geworden meta-analyse van 11.944 klimaat studies: Quantifying the consensus on anthropogenic global warming in the scientific literature.

Hij kwam tot de conclusie dat 97% van de collega’s vond dat opwarming van de aarde kon worden toegeschreven aan menselijke activiteit (‘antropogenetic warming’):

“We analyze the evolution of the scientific consensus on anthropogenic global warming (AGW) in the peer-reviewed scientific literature, examining 11 944 climate abstracts from 1991–2011 matching the topics ‘global climate change’ or ‘global warming’. We find that 66.4% of abstracts expressed no position on AGW, 32.6% endorsed AGW, 0.7% rejected AGW and 0.3% were uncertain about the cause of global warming. Among abstracts expressing a position on AGW, 97.1% endorsed the consensus position that humans are causing global warming.” https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/8/2/024024

Uit bovenstaand citaat uit de samenvatting van zijn studie blijkt echter dat slechts 32,6 % van de collega-klimaatobderzoekers (en daarvan 97,1& = 31,6%) de mogelijkheid van antropogene opwarming deelden. Een grote meerderheid van 68% deelde die mening dus niet.

Niettemin nam het IPPC (The Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) is the United Nations body for assessing the science related to climate change) Cook’s conclusie zonder commentaar over en werd die 97% vanaf toen als alles verzengend argument gebruikt tegen welke kritische beschouwing dan ook.

Dit magische getal van 97% werd dan ook de toverformule om dissidenten mee om de oren te slaan, hoe sterk de wetenschappelijke tegenargumenten ook waren. Dissidentschap werd bestraft met demonisering, ridiculisering en excommunicatie:  een nieuw type mens was geboren: ‘klimaatontkenner’.