COVID-19

De reacties van de massa’s op COVID-19 illustreren het elders op deze site beschrevene in ruime mate.

De uitbraak van COVID19 eind 2019 in China en begin 2020 in de rest van de wereld zorgde voor een schokgolf van angst. Een angst die vervolgens door grootschalige propaganda levend werd gehouden.

Hoewel er elk jaar sprake is van een griepseizoen waarin ook elk jaar duizenden mensen overlijden, soms extreem veel, was dit voor overheden nooit eerder reden om maatregelen te nemen van een aard en omvang zoals we die bij deze uitbraak van COVID19 hebben gezien. Bij het grootste gedeelte van de bevolking bestond aanvankelijk de bereidheid om informatie en maatregelen van de overheid massaal te gaan volgen.

Na de aanvankelijke angst bij vrijwel iedereen, trad er al vrij snel ook differentiatie in de reactievorming op.

Enerzijds waren er de velen die in een blijvend angstig-afhankelijke opstelling de overheid (en elkaar) bleven volgen. Deze volgers, zij die in de ban raakten van het affect-beladen overheids-narratief rond COVID-19, accepteerden zowel informatie als maatregelen welke zij in grote gehoorzaamheid uitvoerden. In deze groep is de bereikbaarheid en ontvankelijkheid voor andersluidende informatie het kleinst.

Anderzijds was er ook al snel een groep nieuwsgierigen die zelf op onderzoek uit ging en daarvan verslag deed op onder meer Twitter, Telegram, You Tube en, na toenemende censuur aldaar uitweken naar andere informatiebronnen.

De groep nieuwsgierige en zelfdenkende onderzoekers, waaronder vele onafhankelijke wetenschappers en onafhankelijke journalisten, kwamen met feiten en analyses die strijdig waren met het officiële narratief.

Dit riep felle afkeurende reacties op bij overheid en het gehoorzamende volgzame deel van de burgers. Hun gemeenschappelijke aanval op de dissidenten had de volgende kenmerken:

  • diffameren, ridiculiseren en demoniseren van de boodschappers: als de boodschapper of diens motieven ‘fout’ zijn dan kan diens boodschap ook niet anders dan ‘fout’  en dus ongeloofwaardig zijn;
  • inhoudelijk invalideren van de boodschap: ontkennen, veroordelen, ridiculiseren, gebruik van drogredenen;
  • voortdurende her-indoctrinatie van de volgers, 24/7 via alle ten dienste staande kanalen zoals MSM

De aldus gevormde groepen kenden aan beide zijden actieve tot zeer actieve voortrekkers en de (grotere groep) meer of minder passieve meelopers.

De MSM, omroepen en geschreven pers, verkondigden unisono het officiële narratief. Hoofdredacteur De Klok van De Volkskrant deed dat expliciet : “Als de angst zo groot is, moeten we echt wel proberen met één mond te praten”.

En zo geschiedde: 24/7 werd (en wordt) de bevolking bestookt met eenzijdige  angstaanjagende  informatie waarbij kritische vragen en discussies zorgvuldig werden en worden vermeden dan wel als irrelevant werden gediskwalificeerd. Een aardig kijkje achter de schermen gaf de Belgische viroloog Marc van Ranst in een  Chatham House bijeenkomst over enkele belangrijke aspecten van de public relations: ‘Hoe manipuleer ik een bevolking bij een pandemie’.  https://www.bitchute.com/video/wHWtQzdI8qTe/

Het diffameren door overheid en haar volgers van boodschappers van tegengeluiden begon aldus veel kenmerken van een religie aan te nemen: argumenten werden en worden vervangen door dogma’s, tegenargumenten niet ontvankelijk verklaard en protestanten verketterd. Deprogrammeren zal moeilijker zijn naarmate persoonlijke kenmerken meer predisponeren tot angstige afhankelijkheid van autoriteit en peer groups.

Voorshands is van belang om het diffameren te beantwoorden met tegenargumenten: factchecking the factcheckers (hier de Nederlandse versie).

Joost Meerloo (3,4,5) in “Rape of The Mind“:  “Many victims of totalitarianism have told me in interviews that the most upsetting experience they faced …was the feeling of loss of logic, the state of confusion into which they had been brought  – the state in which nothing had any validity …they simply did not know what was what.” ORWELL’s waarschuwing illustreert  dit in historisch perspectief

In 2021 is begonnen met het massaal injecteren van de bevolking met vloeistoffen die behoren tot de groep experimentele gen-therapie. Met name de effecten hiervan op langere termijn zijn geheel onbekend omdat het gebruikelijke voor toelating van nieuwe geneesmiddelen vereiste onderzoek niet is uitgevoerd en aan de fabrikanten werd van Staatswege op voorhand immuniteit verleend voor eventueel later optredende schadelijke effecten van de injecties.

Wereldwijd bestaat er bij veel praktiserende medici en gerenommeerde wetenschappers ernstige zorg en kritiek op deze in hun ogen veelal onverantwoordelijke gang van zaken. De overhaaste operatie wordt riskant en gevaarlijk genoemd, anderen schromen niet de kwalificatie  misdadig te gebruiken. De overheid overschrijdt juridische grenzen.

Vanwege het polymorf rigoureuze en vaak ook onlogische en innerlijk tegenstrijdige van de bestuurlijke ingrepen en de ingrijpende gevolgen hiervan voor de bevolking, worden door onafhankelijke onderzoekers over een brede linie vragen gesteld naar de mogelijke rationale van het ingezette beleid.

De afgelopen anderhalf jaar hebben duidelijk gemaakt welke rol angst speelde en hoe angst functioneel door overheden werd ingezet bij de beïnvloeding van het gedrag. Over de methoden en technieken die bij overheidspropaganda werden en worden gebruikt is inmiddels veel gepubliceerd.

Opvallend in de MSM was het vrijwel ontbreken van kritische geluiden naast het diffameren  van de boodschappers ervan, die voor de gelegenheid ‘Wappie’ werden genoemd. Zorgwekkende verwachtingen werden afgedaan als complottheorieën en zorgwekkende feiten worden zodanig geherformuleerd dat zij blijven passen in het narratief.

Wat aanvankelijk werd weggezet als complottheorie werd vrijwel zonder uitzondering naderhand werkelijkheid. Inmiddels kan als regel worden aangenomen dat het verschil tussen complottheorie en werkelijkheid ongeveer 4 maanden bedraagt en de aanwijzingen daarvoor stapelen zich op. Een compilatie van uitspraken van enkele hoofdrolspelers in dit wereldwijde drama illustreert dit.

De berichtgeving door de Overheid volgt in haar structurele eenzijdigheid die van de WHO. Deze organisatie heeft het SARS-Cov-2 virus als klasse A bestempeld. Hier zou geen bestaande medicamenteuze behandeling tegen bestaan hetgeen als noodzakelijke voorwaarde geldt voor grootschalige vaccinatie. Om deze vaccinatie mogelijk te maken werden bestaande behandelingsmogelijkheden verboden, strafbaar gesteld en derhalve aan de burgers onthouden.

De publieksvoorlichting via de main stream media zorgde voor een 24/7 overheersing van dit officiële narratief. Tegelijkertijd werd hiermee strijdige informatie – en de bronnen van die informatie – gediffameerd, verdacht gemaakt, geridiculiseerd, gedemoniseerd.

Veel van de uit de MSM weggehouden informatie is te vinden in links op deze site.

De reële feiten beginnen in groeiende mate de overheidsverhalen tegen te spreken. Voorspellingen blijken niet alleen structureel niet uit te komen maar tot enorme en polymorfe schade aan individu en maatschappij te leiden,  terwijl in toenemende mate grondwettelijke rechten bij noodwetgeving werden en worden ingeperkt.